Noong isang panahon, may isang diwata tumitira sa Bundok ng Arayat. Maria ang pangalan niya. Bumababa si Maria sa bundok tuwing umaga at nagbibigay siya ng mga prutas, gulay at karne sa mga tao na taga-roon.
Isang araw, umakyat ang isang grupo ng kalalakihan sa bundok kahit na alam nilang ipinagbabawal ito ni Maria. Habang pinipitas nila ang mga puno, lumalapit si Maria. Sabi ni Maria sa grupo ng kalalakihan, pwedeng nilang kainin ang kahit ano pero huwag ibababa ang mga ito sa bundok. Pumayak sila pero pinuno parin nila ang mga sako ng mga prutas, gulay at hayop pagkaalis ni Maria. Hindi nila alam na habang ginagawa nila ito, pinapanood lang sila ni Maria mula sa tuktok ng bundok.
Habang pababa ang mga lalaki, napansin nila na bumibigat nang bumibigat ang laman ng sako. Laking gulat ng mga ito nang makita nila na naging bato na ang laman. "Mga walang utang na loob!" ang malakas na boyses na mula sa tuktok ng bundok. Isinumpa at pinarusahan ni Maria ang mga kalalakihan at naging baboy-ramo sila kasi nagalit si Maria. Pagkatapos nito, patuloy pa rin ang mga mananakaw sa bundok. Dahil dito, umalis si Maria at hindi na rin siya tumulong sa mga tao. Ito rin ang dahilan kung bakit walang masyadong mga prutas at hayhop sa Bundok ny Arayata ngayon.
No comments:
Post a Comment